HARLINGEN – Afgelopen donderdagmiddag 3 september om een uur of vier overleed Sip Luxwolda op 70 jarige leeftijd.
Touwtrekken op de lanen. jaren 70
Sip werd geboren in Harlingen en groeide later op in het huisje bij de RHBS samen met vader, moeder Luxwolda en broer Jan. En wie hij zich het langste bij naam kon herinneren, zijn honden Chico en Hektor. Het was een plekje wat hij koesterde en later, toen hij er niet meer woonde, nog vaak langs ging om foto’s te nemen of gewoon even te kijken.
Wie van zijn kennissen weten zich niet de tuinfeestjes te herinneren in het hof met appels en perenbomen achter het huis. Menig buur belde dan op vanwege overlast of deed gewoon mee aan het feest. Sport bleek Sip zijn hobby te worden, hij werd zwemleraar in het zwembad samen met o.a. de heer Blom. Menig kind heeft hij het zwemmen geleerd en dat op zijn manier. En ook was hij badmeester in het zwembad aan de Westerzeedijk onder de Stenen man. En ook daar werden vaak hele leuke feestjes gehouden. Want Sip was niet alleen een sportman maar ook een feestbeest.
Met de Gebr. van Dijk
Hij richtte mede de basketbalclub Alcasar op en die begonnen in de veilinghal. Prachtig waren de wedstrijden tegen de Amerikanen van een of andere militaire basis. Ook de zaalvoetbal vereniging Exstador, die hij oprichtte, begon in de veilinghal en groeide later uit tot een mooie vereniging die vier keer meespeelden om het Nederlands kampioenschap onder leiding van Sip. Sip was eveneens een uitstekende judoka en behaalde de tweede dan en hoorde bij de sterkste jeugdjudoka’s van het noorden. Hij gaf later les bij sportschool de Leeuw uit Leeuwarden en ook bij de school van Melle Postma. Met de zeskamp van de NCRV haalde hij zelfs de tv en wist hij met zijn mensen een uitstekende prestatie neer te zetten. De estafettes en zeskampen in Harlingen bleken ook een succes en je moest de vreemdste dingen doen, die allemaal uut ut kopke van Sip kwamen. Hij heeft van alles gedaan wat sport en spel betreft, toen ik in zijn dozen met foto’s zat te zoeken kwam alles weer voorbij. De vrouwen trimploeg die vlogen zich ut hompeschompus apeschaap zoals hij dat noemde. En dat in de gymzaal van de RHBS of buiten op de zeedijk of andere plekken. En vaak na afloop even een borrel, en als je geen borrel wilde dan was zijn vraag, wat mankeert er aan een borrel.
In de Tobbe midden jaren 70
Hij belandde in de horeca o.a. in hotel Neptunes werd hij kelner en een goeie en een die natuurlijk wel van een geintje hield. Hij werkte samen met zijn bazen de heren Davidson en o.a. Teddie Brandi.. Een leuke tijd had hij bij de Weinstube waar hij samenwerkte met zijn vrienden Flip Cornelisse, Wiebe van Dijk, Hennie en Henk Jan. Met de dingen die daar zijn gebeurd kan je rustig een boek schrijven, het was allemaal lol en plezier. Met zijn vriend Robbie Postma begon hij bar de Tobbe op de lanen. Twee totaal verschillende mensen maar dat maakte het ook zo leuk. De ene stond bij de bovenste bar en de andere beneden, en dan de woensdagmorgens als er markt was op de Lanen. Veel huisvrouwen gingen dan even de markt op om boodschappen te doen om dan om een uur of half elf even een bakje te halen bij Sip. Maar meestal ontaarde dat en kwamen rond half twaalf al de tamboerijnen en de sambaballen tevoorschijn en was het feest. De mannen die thuis wachten op hun warme maal moesten het dan vaak even doen met een stukje droog brood.
Sip en Peggy.
En dan ’t Bekerhuisje die hij samen met zijn vrouw Peggie Molendijk runde. Ook hier was het altijd druk en dan niet alleen met mensen die bekers of medailles kwamen halen maar ook die gewoon even langs wipten voor een neut. Het werd een goed lopende zaak mede door het harde werken van zijn Peggie. Peggie was ook de eerste die door kreeg dat het niet goed was met Sip, hij werd vergeetachtig en maakte foutjes. Het werd zo erg dat hij moest worden opgenomen en dat was een lijdensweg voor hem maar ook voor Peg. Wat een rampspoed was het dat in die tijd Peg ook nog eens kwam te overlijden. Dit had hij normaal niet aangekund maar het drong niet allemaal meer tot hem door, misschien gelukkig maar.
Hij sleet zijn laatste jaren in de Batting en langzaamaan belandde hij in zijn eigen wereldje en was de oude Sip al een tijdje niet meer aanwezig. Nu is hij misschien weer bij zijn Peggie en zijn vrienden Robbie en Flip en is hij aan het judoën met Piet we hopen het maar. Dit is een klein verhaaltje uit het leven van Sip maar er was natuurlijk veel meer maar dan kanne we de hele website wel vol skrieve.
Dus daarom Sip lieve jonge goeie reis en we zalle die misse seun.
